(Fot. Muzeum Historii Polski)
Decyzja księcia Mieszka I o przyjęciu chrztu, prawdopodobnie za sprawą jego czeskiej żony Dobrawy, była krokiem o ogromnym znaczeniu strategicznym i cywilizacyjnym. Włączenie młodego państwa polskiego w orbitę chrześcijańskiej Europy zabezpieczyło je politycznie i otworzyło drogę do rozwoju kultury i nauki. To właśnie wtedy zaczęli przybywać do Polski misjonarze, którzy krzewili nową wiarę, zakładali pierwsze szkoły i biblioteki, a także wprowadzali łaciński alfabet, który stał się podstawą naszego pisma.
Chrzest Polski to nie tylko akt religijny, ale przede wszystkim akt państwotwórczy. Przyjęcie chrześcijaństwa umocniło władzę Mieszka I, zjednoczyło plemiona polskie wokół wspólnej idei i dało początek polskiej państwowości w jej europejskim wymiarze. Od tego momentu datuje się nasza przynależność do zachodniej cywilizacji, z jej systemem wartości, prawem i obyczajami.
Świadectwa tamtych czasów, choć skąpe, pozwalają nam wyobrazić sobie wagę tego przełomowego momentu. Kroniki wspominają o uroczystym charakterze chrztu, o budowie pierwszych kościołów i o entuzjazmie, z jakim nowa wiara przyjmowana była przez elitę państwa. Z czasem chrześcijaństwo przenikało do wszystkich warstw społeczeństwa, stając się nieodłącznym elementem polskiej kultury ludowej, z jej obrzędami, pieśniami i tradycjami.
Dziedzictwo Chrztu Polski jest wciąż żywe. To w oparciu o chrześcijańskie wartości budowaliśmy naszą tożsamość narodową w trudnych czasach rozbiorów i wojen. To one inspirowały naszych artystów, poetów i myślicieli. To one wreszcie legły u podstaw naszej walki o wolność i niepodległość.
mw46mw: Napisał postów [323], status [maniak]
Gdy rozum śpi budzą się demony