(Fot: Magi44)
Kanał Ulgi.(Fot: Jan Prawda)
Łąka Prudnicka.(Fot: Irek Madera)
6 lipca w Opolu ogłoszono stan przeciwpowodziowy. Do stolicy Opolszczyzny fala kulminacyjna przyszła 10 lipca 1997 roku. Wówczas jako pierwszy przerwany został wał w dzielnicy Metalchem co doprowadziło do zalania wielu fabryk i zakładów zlokalizowanych w bezpośrednim położeniu zabezpieczeń przeciwpowodziowych. Woda kolejno wdzierała się na Bolko, Pasiekę docierając wreszcie na Zaodrze i dalej do Szczepanowic oraz Półwsi. Zalana była praktycznie cała lewobrzeżna część Opola.
Oprócz zalanej zabudowy mieszkalnej (na Pasiece Bolko i Zaodrze Bliskie w 100%) niekończąca wydawała się lista instytucji i obiektów przydatności publicznej, które ucierpiały w zetknięciu z żywiołem. Zalane zostały m.in. ZOO, Amfiteatr, Wojewódzka Biblioteka Publiczna, sztuczne lodowisko Toropol wraz z hotelem, Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Fryderyka Chopina razem z należącą do niej bursą, konsulat Republiki Federalnej Niemiec, a także siedziby rozgłośni Radia Opole i dziennika Nowa Trybuna Opolska.
- Ówczesny stan prawny był tak skonstruowany, że za sytuacje kryzysowe tego typu odpowiedzialny był wojewoda – wspomina Ryszard Zembaczyński, który pełnił tą funkcję dla Opolszczyzny w latach 1990 – 1998. - Sytuacja jaka klarowała się dla naszego regionu była ogromną zagadką. Nikt nie wierzył bowiem, że może przyjść aż taka wysoka woda – podkreśla Zembaczyński i dodaje, że jego wiedza na temat zagrożenia dla Opola i całego regionu w 1997 roku znacznie wzrosła po wizycie w Raciborzu – wówczas już dotkniętym żywiołem.
- Miałem okazję zobaczyć Racibórz z helikoptera po przejściu fali powodziowej. Miasto nie przypominało miasta. To był ocean. Woda była poza wałami z każdej strony – opowiada obecny prezydenta Opola. - Po powrocie do Opola poszedłem do wydziału geodezji, dostałem wskazania wysokości terenu i możliwego poziomu wody dla Groszowic i na tej podstawie krok po kroku określaliśmy głębokości fali w kolejnych punktach miasta. Wychodziło na 3, 4 metry co wydawało się absurdalne. Dopiero kiedy doszedłem do kościoła Franciszkanów okazało się, że wyliczenia nie były błędne. Bez zwłoki dałem komunikat do mediów, jaki teren jest określony do zalania – mówi Zembaczyński.
W całym województwie zalany został teren zamieszkiwany przez 100 tysięcy ludzi. - Przerażała mnie wówczas taka ogromna liczba ludzi bez żywności, bez wody, bez gazu czy elektryczności. Niektórzy słusznie porównują te wydarzenia do Powstania Warszawskiego. Ludzie dzwonili z Polski i zagranicy i pytali czy jakiś dom jeszcze stoi, czy ludzie żyją – przyznaje Ryszard Zembaczyński. - Sięgając w pamięci do tamtego okresu mam też przeświadczenie, że mieszkańcy regionu zdali poważny test na niesienie sobie nawzajem pomocy. Że podam tylko jeden przykład, taki w wymiarze makro polityczny, kiedy zamieszkująca Opolszczyznę Mniejszość Niemiecka otrzymywała ogromną pomoc od Polaków z całego kraju – podsumowuje Zembaczyński.
W wyniku powodzi z 1997 roku dach nad głową straciło 7 tysięcy ludzi. Woda zniszczyła lub uszkodziła 680 tysięcy mieszkań, 4 tysiące mostów, 613 kilometrów wałów przeciwpowodziowych i 500 tysięcy hektarów upraw. Na skutek ataku żywiołu śmierć poniosło 55 osób, a szkody materialne oszacowano na 12 miliardów złotych.
Wiele ze zniszczonych miejsc można zobaczyć na zdjęciach, które czytelnicy portalu 24opole.pl nadesłali do redakcji.
kotekv88: Napisała postów [902], status [stały bywalec]
Było minęło, człowiek może cuda robić ale z woda nikt nie wygra.